Η κατασκευή του κηρόπανου KeroTherm, βοηθάει στην αποτροπή της υγρασίας να εισχωρήσει στο μελίσσι, όλες τις εποχές του έτους, είτε τοποθετώντας τα μελίσσια σε ορεινές περιοχές, είτε πεδινές , είτε ακόμα και κοντά σε παραθαλάσσιες (και νησιωτικές) περιοχές .
Η χώρα μας, ας μην το ξεχνάμε-, είναι μια περιοχή που σε όλο το γεωγραφικό της μήκος και πλάτος, έχει πάντα -και όλο το χρόνο- υψηλά ποσοστά υγρασίας.Και η υγρασία, είναι κάτι που ενοχλεί την μέλισσα σε όλες τις παραγωγικές της διαδικασίες.Γιατί όμως η υγρασία επηρεάζει τη μέλισσα και πώς ?
H υγρασία μέσα στην κυψέλη αποτελεί έναν από τους μεγαλύτερους κινδύνους των μελισσιών. Παρά το γεγονός πως η υγρασία είναι απαραίτητη για το μελίσσι και συγκεκριμένα για το γόνο του, όταν η τιμή της ξεπεράσει κάποια όρια, τότε αρχίζει και γίνεται επικίνδυνη για τις μέλισσες, όχι με άμεσο, αλλά με έμμεσο και ύπουλο τρόπο.
Πράγματι, αυτή η ίδια η υγρασία δεν μπορεί να βλάψει ιδιαίτερα τις μέλισσες, εκτός και αν συνδυαστεί με χαμηλές θερμοκρασίες, μπορεί όμως να ευνοήσει πολύ την ανάπτυξη κάποιων θανάσιμων εχθρών τους – εννοούμε κυρίως τη νέα Νοζεμίαση (Ν. Ceranae).
Aφού η αύξηση της σχετικής υγρασίας μέσα στην φωλιά, κρύβει τόσους κινδύνους για τις μέλισσες, πως αυτές δεν έχουν αναπτύξει μέχρι σήμερα κάποιους μηχανισμούς ρύθμισης της? Το ερώτημα αυτό ακούγεται λογικό και η απάντηση είναι το ίδιο λογική με το υποθετικό αυτό ερώτημα:
Οι μέλισσες δεν έχουν καταφέρει – ακόμα – να ρυθμίζουν τη σχετική υγρασία της φωλιάς τους, για τον απλό λόγο πως μέχρι «πρότινος» ζούσαν κυρίως μέσα σε κουφάλες δένδρων, «ελεύθερες» και μακριά από τις «ανέσεις» που τους προσφέρουμε εμείς οι άνθρωποι. Στις κουφάλες αυτές, τα εσωτερικά τοιχώματα, αποτελούνται κυρίως από γερασμένα, σαθρά και σάπια τμήματα των κορμών των δένδρων, που έχουν την ιδιότητα να απορροφούν την υγρασία έως και 100%.
Και τί είναι η υγρασία ?
Όταν μιλάμε για την υγρασία του αέρα, αναφερόμαστε στους υδρατμούς που περιέχονται στη μάζα του και διακρίνεται σε «απόλυτη» και σε «σχετική».
Από την άλλη μεριά, η ικανότητα του αέρα να συγκρατεί μικρή ή μεγάλη ποσότητα υδρατμών είναι ανάλογη με τη θερμοκρασία του. Σε κάθε συγκεκριμένη θερμοκρασία, η ποσότητα των υδρατμών που έχει ικανότητα να συγκρατήσει ο αέρας, έχει μια μέγιστη τιμή και όσο αυξάνει η θερμοκρασία του, τόσο αυξάνει και αυτή του η ικανότητα.
Ο αέρας που περικλείει τη μεγαλύτερη δυνατή ποσότητα υδρατμών που μπορεί να «αντέξει», λέμε ότι είναι «κορεσμένος» - από υγρασία. Όταν, λόγω πτώσης της θερμοκρασίας του αέρα, αυτός αποβάλει υγρασία - δηλαδή υδρατμούς - τότε αυτοί εμφανίζονται σαν σταγόνες σε υγρή κατάσταση και το φαινόμενο αυτό ονομάζεται συμπύκνωση.
Να αναφέρουμε ακόμα πως «απόλυτη υγρασία» ονομάζουμε τη μάζα των υδρατμών που περιέχεται στον όγκο του αέρα και μετριέται σε gr/m3. Με τον όρο αυτό δηλαδή, εννοούμε την πυκνότητα που έχει ο αέρας σε υδρατμούς.
Από την άλλη μεριά, «σχετική υγρασία» ονομάζουμε το λόγο της ποσότητας των υδρατμών που περιέχει ο αέρας, προς εκείνη τη ποσότητα των υδρατμών που αυτός μπορεί να «φυλακίσει», μέχρι να φτάσει στο σημείο του κορεσμού του – που όπως προαναφέραμε αυξάνει, όσο αυξάνει και η θερμοκρασία του.Η σχετική υγρασία μετριέται επί της %, αφού στην πραγματικότητα είναι ένα κλάσμα.Όταν ο αέρας είναι κορεσμένος, έχει σχετική υγρασία 100% - αυτό συμβαίνει όταν έχουμε ομίχλη – και όταν είναι ξηρός έχει σχετική υγρασία 0%.
Και τί συμβαίνει με την υγρασία στον χώρο της κυψέλης ?
Μέσα στο χώρο της κυψέλης, όπου η θερμοκρασία συνήθως είναι μεγαλύτερη από αυτή του περιβάλλοντος, δημιουργούνται συνθήκες υψηλής σχετικής υγρασίας. Το φαινόμενο αυτό «επιβαρύνεται» ακόμα περισσότερο και από δυο ακόμα παράγοντες. Ο ένας έχει να κάνει με την παραγωγή διοξειδίου του άνθρακα από τις μέλισσες - ιδιαίτερα όταν στρεσάρονται - αλλά και από την αποβολή υγρασίας από το «υδρόφίλο» μέλι, όταν υπάρχουν ασφράγιστα κελιά.Έτσι λοιπόν, όταν ο ζεστός αέρας της κυψέλης, που με όσα είπαμε πιο πάνω έχει αυξημένη τιμή σχετικής υγρασίας, έρθει σε επαφή με τα τοιχώματα της κυψέλης που σε κάθε περίπτωση έχουν χαμηλότερη θερμοκρασία, υπάρχουν δύο πιθανότητες.
Η μια είναι τα τοιχώματα αυτά να μπορούν να απορροφήσουν ένα μέρος αυτής της υγρασίας, ανακουφίζοντας έτσι το μελίσσι από την υπερβολική υγρασία, η δε άλλη είναι να μη μπορούν να το κάνουν αυτό, οπότε η υγρασία συμπυκνώνεται και σχηματίζει σταγονίδια υγρασίας πάνω στα τοιχώματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου